Reditelj Veljko Mićunović, oslanjajući se na univerzalnost značenja predloška, koji nesumnjivo sadrži neku društvenu kritiku i danas, napravio je vrlo korektnu predstavu, ubjedljivo izoštrivši atmosferu apsurda, nerazlučive mješavine stvarnog i košmarnog, tragičnog i komičnog. ...
Iako je prisutna gradacija u smislu korištenja sve težih droga i deklarativnog sve većeg propadanja aktera, oni su suštinski isti – bezlični i depsihologizovani od početka do kraja, pa predstava djeluje rasplinuto i sporadično ponavljajuće monotono, lišeno koncentrisane, specifično pozorišne snage. ...
Predstava koju smo vidjeli u KIC-u ima sistemsku grešku na nivou ukupnog rediteljskog diskursa koji ostaje zaglavljen na pola puta između mogućeg brutalno naturalističkog i ekspresivnog, apstraktnog i simboličkog scenskog jezika ...
S obzirom da se radi o diplomskoj predstavi, treba reći da je većina glumaca pokazala umjetničku zrelost u smislu interepretacije ovog postdramskog teksta, dekonstruisane forme, u kojem sigurno nije lako pronaći tačke oslonca za tumačenje lika. ...