Jedna od najuspješnih segmenata ove predstave jeste čitanje drame u groteksnom ključu, preko ovih maski deformisanih likova. Međutim, ono što je njena slabost jeste što sve te vizuelne aluzije koje opisuju karaktere ostaju scenski ovlaš skicirane, nerazrađene i pomalo nejasne. ...
U tom smislu, ovaj ispod-profesionalni uradak čak i ne zaslužuje stručnu analizu, koja bi mu, sa ma kako negativnim zaključcima, ipak dala na značaju. Ipak, potrebno je (opet) postaviti pitanje o tome kako se takav jedan projekat, finansiran budžetskim novcem, mogao uopšte pojaviti ...
Ali ako lakrdije nismo željni i ako nemamo problema sa iluzijama o Božjoj dobroti, pogotovo ne sa onom formom te iluzije sa kojom se ovdje polemiše, gledanje „Istrage“ može postati muka duhu, da citiramo jedan drugi starozavjetni tekst. ...
O mladima koji žive u sijenci prethodnih generacija, čija beskorisnost razjeda suštinu njihovog bića govori predstava „Otvoren kraj“ autorke Jovane Bojović, dok Petar Pejaković svojom režijom pokušava razdrmati publiku pumpajući atmosferu uznemirujućim scenama i nemilosrdnom bukom ...